Mr. Airplane | kookmin
05:08
“สวัสดีค่ะท่านผู้โดยสาร
สายการบินโคเรียแอร์ไลน์ ยินดีต้อนรับท่านสู่ เที่ยวบินที่ เคอาร์665 ซึ่งจะนำท่านเดินทางไปยังโซลค่ะ
โดยเราจะใช้เวลาบิน 14 ชั่วโมง 15 นาทีค่ะ.
อีกสักครู่เชิญชมภาพยนตร์สาธิตเกี่ยวกับความปลอดภัยบนเครื่องบินค่ะ ทุกคนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านคงได้รับความสะดวกสบายตลอดเที่ยวบินนี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ”
เสียงประกาศจากนักบินลอยแว่วเข้ามากระทบประสาทหู
สจ๊วตตัวน้อยยืนเช็คความเรียบร้อยของเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่หน้ากระจก
มือเล็กปัดหน้าม้าที่ปรกใบหน้าหวานเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปเข็นรถที่มีอาหารและเครื่องดื่มวางเรียงราย
คนตัวเล็กค่อยๆเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ผู้โดยสารแต่ละคน
เสียงหวานติดแหบเล็กน้อยเอ่ยถามผู้โดยสารด้วยภาษาอังกฤษอย่างสุภาพเรียบร้อย
ร่างเล็กสะดุ้งเพียงเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างลูบไล้อยู่บนสะโพกกลมกลึง
อยากจะตะโกนด่าทอแต่ก็ทำไม่ได้เมื่อมันอาจจะทำให้งานของเขาเสียหาย
“Fass ihn nitcht an!”
มีเสียงนุ้มทุ้มพูดภาษาที่คนตัวเล็กไม่เข้าใจ
มือหนาจับข้อมือของบุคคลไร้มารยาทที่ลูบไล้สะโพกของสจ๊วตหน้าหวาน ตาเฒ่าหัวงูใบหน้าซีดไร้สีเลือดก่อนจะพูดบางอย่างกับคนที่เข้ามาช่วยได้ทันเวลาและดูเหมือนจะเป็นการขอโทษขอโพยเพราะเฒ่าหัวงูคนนั้นก้มหัวจนแทบจะชิดกับพื้น
“ขอบคุณมากนะครับ คุณ....”
“จอนจองกุกครับ คุณคงเป็นปาร์คจีมิน?”
สายตาคมเหลือมองป้ายชื่อสีทองที่กลัดอยู่บนเสื้อคนตัวเล็ก
“อ่าใช่ครับ เรื่องเมื่อกี้ขอบคุณมากเลยนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับยินดีช่วยอยู่แล้ว
แล้วก็รบกวณขอกาแฟนแก้วนึงนะครับ”
ริมฝีปากยกยิ้มเบาๆก่อนจะกลับไปนั่งที่ของตัวเองที่อยู่ไม่ไกล
ถอดเสื้อสูทสีดำที่น่าอึดอัดพาดไว้ที่พนักเก้าอี้ก
ก่อนจะพับแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดเหลือถึงข้อศอกเพื่อความทะมัดทะแมง สายตาจับจ้องไปยังสจ๊วตตัวน้อยที่เดินไปหยิบกาแฟมาให้คนตัวสูง
มือเล็กสั่นน้อยๆเมื่อรับรู้ถึงสายตาที่จับจ้องจนชวนอึดอัด
อาจเป็นเพราะความซุ่มซ่ามหรือเพราะสายตาของคนๆนี้
ทำให้ปาร์คจีมินทะเล่อทะล่าทำแก้วกาแฟหกเลอะคนตัวสูง
“ผมขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ” สจ๊วตตัวน้อยทำหน้าเลิ่กลักเหมือเกิดคราบเปื้อนบนเสื้อเชิ้ตสีขาวของจองกุก
คนตัวสูงยิ้มขำด้วยความเอ็นดูกับความเงอะงะของจีมิน
“เดี๋ยวผมไปล้างตัวที่ห้องน้ำก็ได้ครับ”
จองกุกพูดก่อนจะเดินไปยังห้องน้ำโดยมีคนตัวเล็กที่เดินตามไม่ห่างเพราะความรู้สึกผิด
จีมินเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตของตัวเองที่อยู่บนห้องนอนลับๆบนเครื่อง
ก่อนจะเดินกลับมาที่หน้าประตูห้องน้ำ
มือเรียวเคาะประตูอยู่สองสามทีก่อนจะมีเสียงกริ๊ก บ่งบอกว่าประตูไม่ได้ล็อคแล้ว
ภาพตรงหน้าทำให้ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงเรื่อๆอย่างห้ามไม่ได้
จีมินใช้สองมือวุ่นวายอยู่กับชายเสื้อของตัวเองบ่งบอกว่าตอนนี้เขากำลังประหม่าสุด
จองกุกที่ถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวออกนั่งอยู่บนเค้าเตอร์ในห้องน้ำโชว์ผิวสีแทนที่มีกล้ามเนื้อเล็กน้อยเหมือนคนสุขภาพดี
หน้าท้องขึ้นเป็นซิ๊กแพ็คที่ปาร์คจีมินพยายามเท่าไหร่ก็ไม่มีมัน
“ผมเอาเสื้อของผมมาให้คุณเปลี่ยน”
จีมินยื่นเสื้อเชิ้ตที่ไปหยิบมาให้กับคนตรหน้า
“อ่า ขอบคุณมากครับ”
จองกุกมองคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกเอ็นดูกับอาการของคนตัวเล็กที่ใบหน้าแดงแจ๋เหมือนลูกมะเขือเทศสุก
อยากจะเอามือไปขยี้กลุ่มผมนิ่มนั้นด้วยความหมั่นเขี้ยว
“นี้จีมิน ช่วยเช็ดตรงนี้ให้หน่อยสิ”
มือหนาชี้ไปที่บริเวณหน้าอกของตัวเอง
ปาร์คจีมินที่มองตามนิ้วมือนั้นถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่มือเล็กสั่นน้อยๆด้วยความเขินอาย
ฝ่ามือหนาจับเข้าที่ข้อมือบางให้เช็ดหน้าอกที่เลอะกาแฟ
มืออีกข้างรั้งคนตัวเล็กให้เข้ามาใกล้
ตอนนี้คนตัวเล็กตกอยู่ในอ้อมแขนของจอนจองกุกโดยสมบูรณ์ มือบางค่อยๆเอาผ้าเช็ดหน้าอกแกร่ง ก้มหน้าคางชิดอกเพื่อหลีกเลี่ยงภาพตรงหน้า
เขาอยากจะสะบัดตัวเองออกแต่ดูเหมือนตอนนี้ร่างกายของจีมินดูจะอ่อนปวกเปียกสะเหลือเกิน
จองกุกเอามือเชยคางใบหน้าหวานให้ขึ้นมาสบตา
ดวงตาคอมจ้องลึกเข้าไปตาหวานของคนตัวเล็กเหมือนกำลังค้นหาว่าจีมินคิดอะไรอยู่ ใบหน้าค่อยเลื่อนใกล้ชิดกันและใกล้ขึ้น...ใกล้ขึ้น
“อื้ออ....” ใบหน้าคมบดจูบกับริมฝีปากอิ่มของคนตัวเล็กโดยไม่มีช่องว่างให้อากาศลอดผ่าน ความรู้สึกนุ่มหยุ่นที่ริมฝีปากทำให้จีมินปฎิเสธไม่ได้ว่ากำลังรู้สึกดี คนตัวหนาดูดดึงปากอิ่มก่อนจะใช้ลิ้นร้อนแยกกลีบปากเพื่อเข้าไปเจอความชื้นแฉะในโพลงปาก เกรียวลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กที่ดูไม่ประสีประสานั้นทำให้จองกุกเริ่มได้ใจ ฝ่ามือใหญ่เริ่มลูบไล้บริเวณสะโพกมน คนตัวเล็กที่เริ่มตื่นตัวกับสัมผัสร้อนที่คนข้างหน้ามอบให้เริ่มอ่อนโอนไปตามแรงอารมณ์ ใช้แขนคล้องกับลำคอแกร่งและเบียดกายเข้าหาความอบอุ่นโดยไม่รู้ตัว มือเล็กๆเริ่มจิกบ่าของคนตัวหนาเบาๆเพื่อเรียกร้องอากาศหายใจ
จีมินที่เริ่มจะอารมณ์คุกกรุ่นหอบหายใจแฮ่กหลังจากผละริมฝีปากออก จองกุกยังคงคลอเคลียอยู่ที่แก้มใสไม่มีห่าง เริ่มจู่โจมบริเวณลำคอขาวของคนตัวเล็ก
“ฮื่ออ...ยะ..อย่าทำรอย..ดะ..เดี๋ยวคนอื่นเห็น” เสียงแหบแห้งร้องประท้วงเมื่อจองกุกกำลังจะขบเม้มคอขาวเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ริมฝีปากหน้าพรหมจูบทั่วลำคอขาว โดยมือยังคงขยุ้มอยู่บริเวณสะโพกนิ่ม ลิ้นร้อนลากไปตามซอกคอก่อนจะขบเม้มบริเวณลาดไหล่ให้ขึ้นรอยจางๆ คนตัวสูงค่อยๆช้อนคนตัวเล็กนั่งบนเค้าเตอร์ ละมือออกจะสะโพกและรีบปลดกระดุมเสื้อสูทข้างนอกของคนตัวเล็กและกระชากเชิ้ตข้างในจนกระดุมกระเด็นกระดอน ไล้ขึ้นบีบหัวนมเล็กที่แข็งชันสู้มือ เลียวริ้นร้อนที่คลอเคลียอยู่บริเวณลาดไหล่ก็ลากลงมาตวัดเลียบนหัวนมนิ่ม ขบกัดเล็กน้อยให้คนตัวเล็กสะดุ้ง มือก็เขี่ยสะกิดหัวนมอีกข้างจนขึ้นสีแดงระเรื่อ
“อะ....ฮ่ะ..อึก” มือที่ใช้ยันกับเค้าเตอร์สั่นระรัวเมื่อโดนจู่โจมจากคนตัวสูงที่รุนแรงเหมือนสึนามิพัดเข้าฝั่ง ถึงปาร์คจีมินจะเคยมีเซ็กส์มาก่อนแต่มันก็ไม่ร้อนแรงถึงขนาดทำเขาหมดเรี่ยวแรงได้ขนาดนี้
คนตัวเล็กแหงนหน้าขึ้นกัดฟันซี๊ดปากด้วยความเสียวซ่านมือหนาเริ่มปลดเข็มขัดกางเกงของคนตัวเล็กก่อนจะกระชากลงมาอยู่ที่ข้อเท้า จองกุกใช้ปากครอบแกนกายเล็กที่ดีดผึ่งตามแรงอารมณ์
“อ๊ะ...อืออ “ จีมินเชิดหน้าครางไม่เป็นภาษา คนตัวสูงค่อยๆไล้เรียวลิ้นลากส่วนอ่อนไหวช้าเนิบนาบราวกับจะแกล้งคนตัวเล็ก
“อื้อออ...อย่าแกล้ง”
“เรียกชื่อผมสิจีมิน” จองกุกผละออกจากแกนกาย มือหนาค่อยๆรูดขยับขึ้นลงช้าเป็นจังหวะเดิมๆ นั่นทำให้คนตัวเล็กที่ต้องการปลดปล่อยยอมทำตามเสียไม่ได้
“ฮือ อื้อออ...จองกุก ระ..เร็วๆ” คนตัวสูงใช้ปากครอบแกนกายสีหวานอีกครั้ง ปลายลิ้นตวัดเลียส่วนปลายแรงๆ จีมินกัดริมฝีปากอิ่มจนบวมเจ่อ ใช้มือขยุ้มผมคนตัวหนาเพื่อระบายความกระสัน ลิ้นร้อนลากไปทั่วแกนกาย ก่อนจะใช้ปากเม้มดูดส่วนหัวแรงๆ คนตัวเล็กเริ่มจิกกลุ่มผมจองกุก ปลายขาจิกเกร็งเชิดหน้าเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน แต่...คนตัวสูงกลับผละออก ใช้ปลายนิ้วปิดส่วนปลายเพื่อไม่ให้คนตัวเล็กสุขสมดังฝัน
“อย่าออกก่อนสิครับคนดี ”
“.....”
“ถ้าอยากก็ถอดกางเกงให้ผม...ด้วยปากของคุณ J ”
จีมินค่อยก้าวขาลงจากเค้าเตอร์ก่อนจะคลานไปคุกเข่าอยู่ตรงหน้าคนขี้แกล้งทำให้คนตัวสูงเลียริมฝีปากกับภาพตรงหน้า เพราะตอนนี้ปาร์คจีมินดูเหมือลูกแมวขี้ยั่วบวกกับสภาพวับๆแวมๆที่พ้นออกมาจากเชิ้ตสีขาวตัวบางที่แทบจะไม่ปกปิดส่วนใดเลย ปากอิ่มค่อยๆงับเข็มขัดที่ในเวลานี้ดูน่ารำคาญเหลือเกิน ปราการด่านแรกถูกปลด ฟันซี่เล็กเรียงสวยงับซิบกางเกงก่อนจะรูดลงเกิดเสียงครืดๆ มือบางดึงกางเกงสแลคสีดำพร้อมกับอันเดอร์แวร์สีเข้มออก ความใหญ่โตที่มีน้ำกามเยิ้มดีดสู้หน้าตัวเล็ก ใบหน้าคนตัวเล็กบัดนี้แดงซ่าด้วยแรงอารมณ์ใช้เรียวลิ้วเล็กลากเอ็นหนาเชื่องช้าก่อนจะเลียเข้าที่ลูกบอลกลม
“อ่า...คนดีเร็วกว่านี้หน่อยครับ” ปาร์คจีมินที่แสงเชื่องใช้ปากเล็กอมแกนกายใหญ่โตได้เพียงแค่ครึ่งท่อน ก่อนจะใช้ลิ้นเลียเหมือนกำลังละเลียดชิมไอศครีมแท่งโปรด ปลายลิ้นเล็กละเลงลิ้นรัวในส่วนปลายหัวหยักจนน้ำกามไหลปริ่ม ใช้มือรูดขึ้นลงเร็วๆ
ช้อนสายตามองคนข้างบนด้วยสายตาคนที่ถือไพ่เหนือกว่า คนตัวเล็กดูดเข้าที่ปลายหัวหยักจนดัง จ๊วบ ลิ้นที่เร็วระรัวทำให้คนตัวหนาเด้งสะโพกเข้าปากเล็กพร้อมทั้งครางเสียงต่ำด้วยความกระสันซ่าน
“ซี๊ด...อ่าห์” น้ำกามสีขุ่นพุ่งเต็มปากเล็ก นิ้วเรียวของจองกุกล้วงเข้าไปในโพลงปากควานน้ำรักออกมาก่อนจะป้ายช่องทางสีหวานที่ขมิบเกร็งอย่างเชิญชวน จีมินกลืนธารสีขาวขุ่นโดยไม่รังเกียจ ลิ้นเล็กเลียริมฝีกปากที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำกามของจองกุก ด้วยความคับแคบของห้องน้ำทำให้จองกุกต้องอุ้มคนตัวเล็กไว้ในอ้อมอก จีมินคว้าลำคอแกร่งไว้อย่างกลัวตก ใช้ขาเกี่ยวเอวหนาของคนตัวโต ช่องทางคับแคบที่ตอนนี้เบิกกว้างรอรับตัวตนของคนตัวสูง จองกุกเลียริมฝีปากตัวเองก่อนจะเสียบพลวดดันแกนกาย เข้าไปทีเดียวจนคนตัวเล็กกรีดร้องด้วยความเจ็บ จองกุกจูบซับที่ขมับราวกับปลอบประโลม
“อ๊า!! ฉันเจ็บ” คนตัวสูงโหมหระแทกแกนกายทันทีโดยไม่สนหน้าอินหน้าพรหมที่ไหน จองกุกชอบมีเซ็กส์ที่รุนแรงมากกว่าการปลอบประโลมแบบเด็กๆ ท่อนเอ็นหนาชักเข้าออกกับช่องทางคับแคบจนขึ้นสีจัด ได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันดังพั่บ พั่บ พั่บ ดังไปทั่วห้องน้ำ จีมินกอดคนตัวหน้าไว้แน่น พยายามกั้นเสียงน่าอายแต่ความเสียวซ่านมันมีมากกว่า
“อ๊า อ๊ะ อ๊า ระ..เร็วอีก จองกุก” ด้วยพื้นที่ที่จำกัดทำให้การเด้งสะโพกนั้นทำได้ง่ายขึ้น จองกุกแทกแก่นกายเข้าไปอย่างเน้นย้ำและถี่รัวโดนจุดอ่อนไหวของคนเล็กไปแทบทุกครั้ง คนตัวสูงขบกรามแน่นมีเสียงคราต่ำทุ้มที่ดูเซ็กซี่เล็ดลอดออกมาเป็นระยะๆ
“ซี๊ด...ตัวเล็กทำไมรัดแน่นแบบนี้” จองกุกครางหื่นข้างๆหูของคนตัวเล็กและสะโพกไม่มีหยุดยั้ง ก่อนจะก้มลงจูบกับคนตัวเล็กที่ตอนนี้ทำสีหน้าอยากกระสันได้อย่างไม่อาย ลิ้นเกี่ยวกระหวัดอย่างไปมีใครยอมใคร คนตัวสูงขบปากอิ่มทำให้เลือดซิบๆnเสริมสร้างความดิบเถื่อนให้กับเซ็กส์ครั้งนี้มากกว่าเดิม
แท่งเอ็นหนาที่ถูกตอดรัดจนปวดหนึบทำให้จองกุกทรมาณจนตัวเกร็ง เมื่อเขาชักออกช่องทางของปาร์คจีมินกับดูดหนึบราวกับไม่อยากให้ออกไปไหน
“ฮ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”
จองจองกุกแหงนหน้าซูดปากพลางเร่งซอยสะโพกให้หนักขึ้น ถี่ขึ้นราวกับปืนกล ช่องทางคับแคบของปาร์คจีมินก็ขมิบรัดตอดแน่นอย่างไม่มีใครยอมใคร แก่นกายเล็กเสียดสีไปกับหน้าท้องแกร่งของคนตัวสูงนั้นยิ่งเร้าอารมณ์ของจีมินให้พุ่งสูงขึ้นไป คนตัวเล็กขมิบก้นตอบสนองกับแรงกระแทกอันดุดันของคนตัวสูงไม่มีหยุด หัวสมองขาวโพลนมีแต่แต่ความอยาก กาม และราคะ
จองกุกค่อยๆถอนแก่นกายใหญ่โตออก ช่องทางคับแคบที่ขมิบราวกับความต้องการยังไม่พอ จองกุกจับจีมินเปลี่ยนท่าให้หันหลังแล้วนอนราบพิงกับเต้าเตอร์ ก่อนจะกระแทกแท่นกายเข้าไปใหม่อีกครั้ง
“อ๊า จองกุกฉันจะไม่ไหวแล้ว” คนตัวเล็กจิกเล็บเข้ากับมือเพื่อระบายความเสียวที่ดูเหมือนจะมากเกินไป
เพี๊ยะ!
เสียงมือหนาฟาดกับก้นกลมกลึงสีขาวนวลจนขึ้นริ้วสีแดงความใหญ่โตยังคงกระแทกกระทั้นภายในอย่างไม่รู้จักเหนื่อย คนตัวเล็กกัดริมฝีปากที่แดงเจ่อจนตอนนี้เหมือนจะช้ำ เพียงไม่นานแกนกายเล็กก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาก่อน ส่วนคนตัวสูงยังโหมกระหน่ำถี่รัวเมื่อรู้สึกใกล้ถึงฝั่งฝัน ก่อนจะชักแท่นเอ็นหนาออกมาแล้วกระแทกใส่ช่องทางสีหวานที่ร้อนระอุจากการเสียดสีอย่างหนักหน่วงเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะพ้นน้ำพันธุ์ชั้นดีใส่คนตัวเล็กและดึงแก่นกายออก ช่องทางคับแคบบัดนี้มีน้ำกามและน้ำหล่อลื่นที่ไหลผสมกันเละเทะ หยดลงบนพื้นสีขาวสะอาดในห้องน้ำของสายการบินชั้นดี
ดูเหมือนปาร์คจีมินคงต้องทำความสะอาดพื้นใหม่อีกครั้ง
ไปอ่านต่อได้ที่ http://bit.ly/27m8UL0
0 ความคิดเห็น